17 Μαρ 2013

Την ποίησή μου μέσα

βάσανος καθημερινής προσπάθειας 

Τα κρατερά αυγά
σπόρια που παράπεσαν στη μοκέτα του σινεμά
Αχ, το χέρι σου εκείνο το σπαθί
στα λιγωμένα χέρια μου
στα πληγωμένα περιστέρια
μετράει καρδιές ματωμένες
Αχ, η προδοσία του ακέφαλου ψαριού
που χύθηκε στα σωθικά μου
γαλάζιο νερό στο μέτωπο του σαλιγκαριού
ανοιχτό γράμμα που ξέχασε ο ταχυδρόμος στη βαλίτσα του
μίλα μου με τα λόγια της σιωπής
μέχρι να 'ρθεις θα σε περιμένω
σε σχήμα νιόφερτης νησιωτοπούλας
κολλημένη στο φράχτη του ακμαίου ηθικού της αυτογνωσίας
εκείνη η συρμάτινη αδιαλλαξία του εγώ σου
η συνυπεύθυνη άνοιξη που ξετύλιξε τα μακροσκελή της άγουρα ταξίδια
παλτό κρεβάτι με κρίνα ρόδα και άλλα έμορφα

“Η ποίηση είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να παίζουν κάποιοι με τα κουβαδάκια τους”
Μ.Μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: